مدح و ولادت امام جواد ( محمد تقی) علیه‌السلام
بیا به بـاغ که بـار دگـر تمـاشـایی‌ست بهار و سبزه و گل برگ و بر تماشایی‌ست بیا به ساحت سبز چمن که از گل سرخ گرفته بار دگر زیب و فر تماشایی‌ست ز رنگ و بوی گـلـستان احـمدی باشد شکـوفـه‌زار بـهـاران اگر تماشایی‌ست گذشت شـام سـیـاه و دمـیـد نـور سحر بیا ببـین که طلـوع سحـر تماشایی‌ست اگر سپـهـر ولایت شـده است نـورانی جمال و جلوۀ شمس و قمر تماشایی‌ست ز کـوچـه‌هـای مـدیـنه جـواد می‌گـذرد ز فـیض مقدم او رهگـذر تماشایی‌ست اگر چـه دیـدن این گـل بـود تمـاشـایی به وقت جود و کرم بیشتر تماشایی‌ست بـیـا بـه تـهـنـیـت ثـامـن الائـمـه رویـم که در کنار پسر این پـدر تماشایی‌ست دلم هـوای حـریـمش نمـوده همسفـران خدا نصیب کند؛ این سفـر تماشایی‌ست ندیـده‌ای تو «وفایی» حـریم پاکـش را به پیـش دیـدۀ اهـل نظـر تمـاشایی‌ست |